Żal
Było tak pięknie, żyć się chciało
Otworem stał przepiękny świat
Wszystko swym urokiem czarowało
Z ludźmi byłam za pan brat
Nagle zmieniło się to coś
Urok rzucił jakiś czart
Tępym wzrokiem spojrzał gość
Los talię nowych wyjął kart
Prosto w oczy powiał wiatr
Szczęścia ktoś zatrzasnął drzwi
Zadrwił ze mnie sobie świat
Zaczęło się pasmo chudych dni
Nie czas teraz na poddanie
Z optymizmem trzeba patrzeć w dal
Próżne o nieszczęściu tu bajanie
Trzeba stłamsić w sobie żal
autor
Martysia07;)
Dodano: 2007-07-22 18:42:41
Ten wiersz przeczytano 783 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
A nawet, nawet, wierszyk. Mnóstwo dobrych (acz
prostych) rymów, realizm na każdym kroku, rady
dobre..jednak ja wolę pomarzyć, pobajać... nawet
żałować. Mimo wszystko - dobry wiersz.
ten żal będzie trudny do stłamszenia , jeśli miłość
była szczera lecz optymistyczny pogląt na świat ześle
nowego przyjaciela...dobry wiersz...