żal

nie z łez
żal
ale z ser­ca
które łka wspom­nieniem
ku­lając krop­le pus­tki
w za­kamar­kach myśli
nie w sen krzyk
który kry­je bo­leść jak nagłe wes­tchnienie
ale życie co no­we budzi
codzien­ności
jest śmiech
i ro­zum
który mówi bólem
jest życie które kładzie
na pieniek swój od­dech
ta blis­kość co w poświacie rodzi od­da­lenie
i pus­tka ludzkiej zwykłej
mar­nej
sa­mot­ności
jest czas
co ran­kiem do­kańcza prag­nienie
życie woła
dzień przyj­dzie
ko­niec
fa­nabe­rii
Bóg na­malo­wał miłość
ja­ko uniesienie
cho­wając w niebie
taj­nik
od­po­wie­dzial­ności

autor

jarek k

Napisany: 2015-05-06 Dodano: 2015-09-07 18:19:47

Ten wiersz przeczytano 608 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie