Zależność

Rozmodlony i zdziwiony,
że też bogi, nie skrzywdziły,
nie zniszczyły...dając nogi...

męskie, zgrabne, no, niczego -
takie nogi, uśmiech błogi, do wszystkiego.

Nogi takie, to spojrzenie dają szersze -
jakie wierzchnie jest wcielenie,
ot, to luźne skojarzenie,
że jak nogi są do luftu, to i wiersze.

Tu koślawy rym się trafi, tam haluksy.
Nie pomoże mu średniówka, tak jak nogom -
muszę przyznać - zgrabne sztruksy,
gdy krzywizna.

Nie pomoże wierszom żadnym,
nawet temat bardzo ładny z Dni Oławy,
tak jak nogom, gdyś niebogą,
co kolanem nawet błyśniesz,
lecz szpotawym.

Tak z wierszami jest, jak z ludźmi.
Na nic piękna metafora, kiedy całość
jakaś taka, jakby wszystko chlup do wora
i miast piękno mieć - poezję -

masz potwora.

E.Jot za inspirację wierszem "Wiersze jak..." dziękuję.

autor

Predator57

Napisany: 2020-03-30 Dodano: 2020-06-30 11:45:07

Ten wiersz przeczytano 1091 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Nieregularny Klimat Ironiczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie