Żałosna
Odnajdź mnie; Proszę uratuj mnie
Bo zabijam się powoli...
Czuję ból wywołany pustką
-Uroki bycia samej w natłoku nieubłaganych
wydarzeń
Dzień w noc dla mnie się już zamienił
Ze strachem oczy nad ranem otwieram- niech
ten sen trwa...
Żałosna- bo łudzę się legendami
nasze uczucia mnie zgubiły
Nie umiem kochać już innej osoby...
Szacunek do siebie już dawno zgubiłam
Jestem nikim; ładunkiem atomów bez żadnej
wartości...
Pomóż mi odnaleźć siebie
Daj bezpieczeństwo i miłość bezgraniczną
Próbuje wciąż na nowo przestać otwierać
album minionych wspomnień.
Spraw, bym była szczęśliwa
Spraw, bym na nowo odżyła
Bądź przy mnie bo tego potrzebuję...
Kochaj...
...
Komentarze (4)
właśnie tak czuje się osoba pozbawiona miłości
współczuję
piekny wiersz..........
Ładne i takie prawdziwe... Wiem coś o tym...
Bardzo mi się podoba czasami mam podobne odczucia ale
cóż tak w życiu bywa...