Żałuję
Braku kogoś, kto zrozumie bez słów
Najbardziej w swym życiu żałuję
Reszta to marność i ulotność jak puch
Który zimą świat maluje
Przemijające rejestry zeszłych zdarzeń
Będące zapisem wspomnień
Zbyt mało zrealizowanych marzeń
Rzeczy zostawionych po mnie
Wszystko co dobre trwało krótką chwilę
Mając ustaloną datę ważności
Po prostu z dnia na dzień żyję
Nie przyzwyczajam się do przyszłości
Żałuję ciągłego braku stabilności
Spojrzenia w pustą przestrzeń
Jak głupiec oczekując bliskości
Zostałem skreślony za wcześnie
autor
Przemek Tokarczyk
Dodano: 2014-06-30 21:14:52
Ten wiersz przeczytano 892 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Nie wolno tracić nadziei:))
Nie wolno tracić nadziei:))
Nie wolno tracić nadziei:))
Nie skreślam się, choroba mnie skreśla. Smutek
zostawiam w słowach, oczyszczając umysł jednocześnie.
Pozdrawiam
Spokojnie, to chwilowe zwątpienie.
Pozdrawiam.
Spokojnie, to chwilowe zwątpienie.
Pozdrawiam.
nie skreślaj się ,zacznij żyć
pozdrawiam :))
sam się skreślasz, nie rób tego,
życie często daje w kość - ale krzyknij dość! Już
dość!
I od razu lżej na sercu, cały
świat u Twoich stóp.
Pozdrawiam serdecznie