Zamiera piękno, nieznana sfera ...

Słyszysz szum tego akwenu na którym trzymam dłonie,
widzisz łagodny wody ruch
Stoję samotny w każdej świata strony,
samotny w ciszy zamieniam się w słuch
W rozkoszy powiewu przymykam powieki ,
słyszysz ten wody powiew – daje tobie znak
Słyszę go i podnoszę ku górze ruchem lekkim
a ciebie tu mnie samotnemu bardzo brak
Bolesław

Nasze cudowne spotkanie - na małym ekranie
Trwaliśmy złączeni dłońmi w niemym zachwycie
Czas spotkania galopował nieubłaganie
Zamiera piękno, nieznana sfera niknie w oddali
Czy myśmy się, naprawdę w tym pięknie spotkali

Bolesław

autor

slonzok

Napisany: 2015-05-03 Dodano: 2021-05-03 02:16:40

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie