Zamknąłeś na kluczyk…

me serduszko.

Dziwna moc stłumiana w głębi,
działa zawsze-gdy coś gnębi.
Tajemnicą,
łzą skrywaną i tęsknotą jest owianą…
Gdzieś schowana w szkatułeczce.
Gdzieś głęboko, na półeczce.
Dawno już Ci zapomniana…
Karta losu to-przegrana?
Każdy kącik jej, ja znam,
bo codziennie w dłoniach mam…
Ty szczęśliwą kartę wziąłeś,
wyciągając ją westchnąłeś…
I spojrzałeś na mnie się:
„Czarodziejko, kocham Cię!”.
Silnym ramieniem mnie otuliłeś.
Zamknąłeś na kluczyk, usta zwilżyłeś…

…nie martw się. Kiedyś ja Ciebie zabiorę…
W odpowiednią dla Nas porę-do świata magii, jej rzeczywistości.
Tam gdzie nie zna się bólu, miłości.
Tylko życie swe na nowo ułożę.
Tak, by nic nie było w ponurym kolorze…

A kiedy jutro będziesz przejeżdżał obok mego domu…
Ja, z ukrycia nie mówiąc nic nikomu,
będę pośród cieni drzew stała i łkając cichutko,
Ciebie podglądała…

596 dni.

K O C H A M C I Ę! Aniele… ***************************** http://d-o-t-e-n-k-a.eblog.pl/glowna.php

autor

KfiAtUsZeK

Napisany: 2005-07-16 Dodano: 2005-07-16 14:13:45

Ten wiersz przeczytano 490 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie