Zanim pamięć mnie zostawi
Zanim pamięć mnie zostawi,
i opuści martwe ciało,
chcę się jedną chwilą bawić,
skoro czasu mam tak mało.
Każdy ma marzenia względne,
chętnie nimi delektuje.
Lecz bywają czasem błędne,
prawda bowiem jasność psuje.
Zanim rozum mnie porzuci,
i opuści martwe ciało,
do młodości chcę powrócić,
skoro czasu mam tak mało.
Każdy ma marzenia swoje,
chętnie o nich decyduje.
Lecz przegrywa czasem boje,
prawda bowiem jasność psuje.
Zanim dowiem się, że koniec,
i opuszczę martwe ciało,
raz ostatni składam dłonie,
by zakończyć bój mój chwałą.
Też nie będę sił swych mierzyć,
ponad słowne potwierdzenie.
To, co mogłem, chciałem przeżyć,
reszta jawi się cierpieniem.
21/04/2024r
Komentarze (3)
Młody to już byłeś:)))
Piękny wiersz!
Serdecznie pozdrawiam
Autor refleksyjnie przedstawia pragnienie
wykorzystania pozostałego czasu życia do spełnienia
marzeń i powrotu do młodości, zanim nadejdzie koniec,
podkreślając paradoks ludzkiego pragnienia i walki z
nieuchronnością czasu oraz konfrontację z prawdą o
ograniczeniach ludzkiej egzystencji.
(+)