Zaplątana w smutek, niczym w...

Dzisiaj dodaję mój wiersz w dwóch odsłonach Osobiście mi bliższa jest pierwsza wersja, ale zależy mi na Waszej opinii

Zaplątana w smutek, niczym w dzikie wino. /I wersja/



Smutkiem nas poraża zjesienniała jesień,
rozebrana z marzeń i z barwnych uniesień,
jak drzewa z sukienki, z liści kolorowych,
pogubiła miedzie, złoto, oraz brązy.

Deszczem rozmazana, rzewnie rozmemłana,
po parkach się błąka od samego rana.
Szarość w songi wplata, melancholią dzwoni,
zła i chimeryczna - pozbawiona woni.

Czemu płaczesz głupia, żalem świat częstujesz?
Roztańcz się dziewczyno - zrzuć łzawy kapturek,
powój winnych liści.  (A propos, skądinąd,
jeszcze purpurowych), nie pragnij dziś zginąć, 

przepaść na manowcach, by odpłynąć z wiatrem
z deszczem się rozdeszczyć. Lepiej już w antrakcie
rozszeleścić myśli, rozbłękitnić oczy,
barwnym makijażem gawiedź zauroczyć.

Zanim mroźna pani zamrozi ci serce,
rozkołysz ramiona, roztańcz się raz jeszcze.
Rozśpiewaj lirycznie sopranem srebrzyście,
postrącaj smuteczki, tak jak drzewa liście.

Przecież Złotopolską panną cię nazwano, 
piękną, przeuroczą - poetów bohdanką. 
Nie pozwól by smutek, zmienił barwny imidż,*
by nie ogłoszono żeś anima vilis.*


Ty-y. dn.:17.11.2022 r.


//wanda w./ -- Wanda Maria Wakulicz//


Objasnienie:
.
1. anima vilis -- sentencja łacińska
(1.1) nędzna dusza; podła istot

2.  image (wym. imaż, imidż[1]) – wizerunek, sposób postrzegania danej osoby lub organizacji


*******************************************

PO KOREKCIE ZE WZGLĘDU NA RYMY po uwagach na fb
******************************************* *



Zaplątana w smutek, niczym w dzikie wino.


Smutkiem nas poraża jesień zjesienniała ,
dziś z barwnych uniesień z marzeń rozebrana,
jak drzewa z sukienki, z liści kolorowych,
zgubiła gdzieś radość, życiowe zasoby.
.
Deszczem rozmazana, rzewnie rozmemłana,
po parkach się błąka od samego rana.
Szarość w songi wplata, melancholią dzwoni,
zła i chimeryczna - pozbawiona woni.

Czemu płaczesz głupia, żalem świat częstujesz?
Roztańcz się dziewczyno - zrzuć łzawy kapturek,
w powój winnych liści.  (A propos, skądinąd, 
jeszcze purpurowych), nie pragnij dziś zginąć, 

przepaść na manowcach, by odpłynąć z wiatrem
deszczem się rozdeszczyć. Nie lepiej w antrakcie
rozszeleścić myśli, rozbłękitnić oczy,
barwnym makijażem gawiedź zauroczyć?

Zanim mroźna pani zamrozi ci serce,
rozkołysz ramiona, roztańcz się raz jeszcze.
Rozśpiewaj lirycznie sopranem srebrzyście,
postrącaj smuteczki, tak jak drzewa liście.

Przecież Złotopolską panną cię nazwano, 
piękną, przeuroczą - poetów bohdanką. 
Nie pozwól by smutek, zmienił barwny imidż,*
by nie ogłoszono żeś anima vilis.*


Ty-y. dn.:17.11.2022 r.
korekta: 18.11.2022 r
.
//wanda w./ -- Wanda Maria Wakulicz//




Objasnienie:
.
1. anima vilis -- sentencja łacińska
(1.1) nędzna dusza; podła istot.

2.  image (wym. imaż, imidż[1]) – wizerunek, sposób postrzegania danej osoby lub organizacji

autor

wandaw

Napisany: 2022-11-17 Dodano: 2022-11-23 19:30:31

Ten wiersz przeczytano 1147 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie