Zapomniał wół.......
Pokorne ciele dwie matki ssie
Jeszcze jest małe a już to wie
Że; zapomni wół
Jak cielęciem buł
Tak pielęgnuje swoisty gen
A czas upływa, sen spędza z powiek
Jak by tu zmienić nasze przysłowie
Czy da się zmienić, wszak
Ma tak każdy ssak
I bez urazy, także i człowiek
Głowa zadarta – nie patrzy w dół
Może dać całe a daje pół
Ktoś ma jakieś ale?
Mogę nie dać wcale!
Zapomniał wół jak cielęciem buł
Krowa, gdy mało mleka daje
Wkrótce potrawą zostaje
A człowiek krzyczy
Jak zwierzę ryczy
Im głośniej – ważniejszym się
staje
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.