Zapomnienie
Stworzyłam ten wiersz razem z moja przyjaciółką mYszą
Kiedyś umiałam normalnie żyć
Potrafiłam normalnie żyć i śnić
Wierzyłam w lepsze dni
a teraz nicość ...
I każda chwila ta mała sekunda
Ale przecież ja już odeszłam
Umarłam ...
Rozpłynęłam się w zapomnienie
Nie ma mnie ...
Lecz trwam ... ma dusza otuli i Cie
I może keidys Ty gwiazdo
Poczujesz smak samotności , wolności
Zaufasz , i pożegnasz płomieniem ognia
Wszystkie zatracone łzami dnie
autor
MoOna
Dodano: 2005-01-11 21:23:27
Ten wiersz przeczytano 435 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.