zaścianek

troszkę natchnął mnie wiersz jednego z autorów na tym portalu.

Zamyśliłam się i pobłądziłam, czy to była pomyłka?
Tak na początku myślałam, teraz pewności nie mam.
Zboczyłam o krok gdzie małe, zagracone podwórko
straszyło równie obskurnym parkingiem, dziurawa ulica,
powyszczerbiane szyby piwnic i wszędobylskie błoto.
W wąskiej bramie szybko minęłam wąsatych meneli
śmierdzących piwem po złotych pięćdziesiąt oraz
w stanie nieważkości nabrzmiały przekleństwami potok
słów, bezrobotni, niedomyci delikatnie rzecz ujmując.
Jeden z nich bełkotał w moja stronę: ,,jestem trzeźwy,
choć pi..pi..piwem mnie czuć’’ i zatopił kolejnego peta
w odgazowanej coca-coli.

Obchodząc ich wielkim łukiem czułam jak zerkają
na mnie patrzydła szaro-burych klatek schodowych,
zarzyganych i zatęchłych od moczu oraz wilgoci.
Odrapane kamienice z odpadającym strupem tynku,
napawały uczuciem obrzydzenia, wstrętu i strachu.
Jakaś baba w wymiętoszonej podomce i chustą na głowie,
szybko wciągnęła do domu przestraszone dziecko
(chyba chłopca) z patykiem w dłoni i gilami pod nosem.
Nadpobudliwym głosem, jakby była po trzeciej kawie,
mamrotała coś niezrozumiale, pięścią wygrażając,
mignął czarny kota cień.

Kieszonkowcy gotowi wyskoczyć po łup, grali w karty
za rogiem śmietnika, betonowa szarzyzna żałosnego
skrawka życia przerosła mnie, odrealniła całą rzeczywistość,
zza pazuchy wyciągnęła brak perspektyw na przyszłość.
W tym miejscu nawet niebo wydawało się strasznie brudne,
Bóg jakby szczurzy ogon w ciszy głęboko podwinął.
Tu jakby starość i młodość w jeden się bezsens zmieszała,
ciemność osaczyła światło lamp, wrzeszczała beznadzieja,
Czy to na pewno była pomyłka, pomyłka na sto procent?
Tak na początku myślałam, teraz pewności nie mam,
wtajemniczona w zaścianek życia.

autor

ala2

Napisany: 2007-09-17 Dodano: 2007-09-18 00:01:42

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie