Zaufanie ze szkła

po tafli ze szkła stąpam lekko
tylko ją muskam stóp palcami
do brzegu drugiego daleko
jeszcze dalej ten co za nami

każdy znajomy trzask pod stopą
porywa mnie i niesie prędzej
nie chcę przez życie biec w pośpiechu
nie chcę przez życie gonić pędem

każdą tą rysę w sercu noszę
każda na zawsze w nim zostanie
nie dam wymazać ich z pamięci
bo każda nauką się stanie

z każdą rysą ciebie kojarzę
twój zawód i smutek i łkanie
idąc w pośpiechu cicho marzę
by trwało twoje zaufanie

autor

zuleyka

Napisany: 2014-09-15 Dodano: 2014-09-15 20:32:42

Ten wiersz przeczytano 1054 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie