Zawiodłeś

W Alei Kruków zapłakanej
drzewa wiatrem potargane.
Biegnę nie bacząc na kałuże
na wyczekiwane długo spotkanie.

Już widzę nasz dąb ulubiony,
na którym wycięliśmy serce.
Ławeczkę z farby wyłuszczoną,
na której czytywaliśmy wiersze.

Powoli bieg swój zwalniam
i uśmiech na ustach zamiera.
Krzyk szydzących kruków
z oddali do mnie dociera.

Mówiłeś, że czekać będziesz,
że kochasz, spotkania wyczekujesz
a na naszej ławeczce pod dębem
dla innej już recytujesz...


...zaszlochał wiatr w konarach dębu

autor

maya7616

Napisany: 2014-02-01 Dodano: 2014-02-01 18:51:36

Ten wiersz przeczytano 1397 razy

Oddanych głosów: 29

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie