Zazdrośnica

Siadła Kaśka przy oknie,
wszystko ma na baczności.
Patrzy i kontempluje
i każdemu zazdrości.

Grubasowi któremu,
się nadzwyczaj powodzi.
Szczupłej Gośce, gdyż pewnie
tak facetów uwodzi.

Jolce, że na przejażdżkę
znowu jedzie rowerem.
Ani której znów paczkę
dostarczono kurierem.

Także tej, co aparat
założyła na szczękę
i tym którzy na spacer
chodzą co dzień pod rękę.

Tej co ma ładne kwiatki
i podjazd zamieciony,
wysprzątany samochód
i ogród wypielony.

Tych samotnym, a także
tych co znów mają gości,
ona wciąż obserwuje
i bez przerwy zazdrości.

Tą co dzieci ma czworo
i tą co mieć nie może,
lekką ręką z zazdrości
by skąpała w bajorze.

Temu co ma kochankę
i wiernemu swej żonie,
wiązkę słów by posłała
z chęcią w podłym żargonie.

Nic nie da tłumaczenie,
nie pomogą psychiatrzy,
gdy się wzrokiem zazdrosnym
na świat z boku wciąż patrzy.

Najpierw serial, a potem,
zerka w okno w zadumie,
gdyż się jej tak wydaje,
że inaczej nie umie.

A starczyło by tylko
zamiast pieścić niedolę,
wejść na scenę i zagrać
w życiu swym główną rolę.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2021-03-15 Dodano: 2021-03-15 08:12:56

Ten wiersz przeczytano 1220 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie