Zazłe

Nie za górami, nie za lasami, lecz tu,
mieszkało coś… Zazłe - jak z koszmarnego snu.
Nie wiadomo skąd wzięło się, skąd przylazło,
wiadomo, że wszystkim wszystko miało za złe.

Azorkowi za to, że zbyt głośno szczekał,
drodze do szkoły - że była zbyt daleka.
Że byle jaka – miało za złe pogodzie.
I tak już chyba miało być odtąd co dzień.

Czepialstwo wszak było mu drugą naturą,
cieszyło się każdą wydumaną bzdurą,
we wszystkim widziało tę ciemniejszą stronę -
wtedy szczęśliwe, gdy niezadowolone.

Źliło się, zrzędziło i kręciło nosem,
nie mówiło nigdy – „przepraszam” i „proszę”.
Jak się go pozbyć? – bo chyba zbyt przywykło…
Wreszcie ktoś się uśmiechnął i Zazłe… znikło.

autor

annael

Dodano: 2007-12-01 15:01:22

Ten wiersz przeczytano 1525 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie