Zbyt zwyczajnie

Jestem tutaj, tak to ja...
Prawie siebie widzę
Zamyślony dniem znudzony
Jakiś nieswój, jestem mimem

Siedzę ciężko, przemęczony
Spoglądając w chwile
Które mogłem poukładać
A nic nie zrobiłem

Mierzwię włosy - jeszcze pachną...
Dniem co nic nie przyniósł
Tak na prawdę by się zdało
Zwykły... ale przykry

I się kończy bezpowrotnie
Gdzieś odchodzi jak niechciany
Z żalem patrzę w jego stronę
Mógł być tak udany

Proszę jeszcze o jedyną
Najmarniejszą ale żywą
Byle radość mego serca
By się zbudzić ale nie spać

autor

Art

Napisany: 2006-09-10 Dodano: 2006-09-10 00:59:28

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie