zdany sam na siebie

Kroczysz ścieżką wydeptaną
pośród rosnących maków

Nie oglądasz sie za siebie-
wygnany z Raju,
pośród cieni płaczących wierzb
starasz sie ukryć swe łzy,

błądzisz w ciemnościach,
łapczywie probując złapać oddech
kropla krwi spada na twe
śnieżnobiałe szaty

z wzrokiem wbitym w ziemie
z wzrokiem skazańca-
idziesz na wieczne potępienie
-za grzechy Twoje i świata,

piętno odbite, nie ma odwrotu
nie czas na modlitwę..

Umierasz posrod zieleni dzikich traw
i spiewu skowronków
samotnie , z rozpaczy
bez miłości , zdany sam na siebie.

autor

Megara

Dodano: 2008-01-09 16:29:33

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie