zegar na starej, kościelnej...

Mogę podziwiać rzeczy widzialne,
a w niewidzialne tylko wierzyć...
bo moje serce bije naprawdę,
jak zegar na starej, kościelnej wieży.

Czas nas pogania i każe zwolnić,
może dać wszystko i wszystko zabrać...
i z czasem możesz o mnie zapomnieć,
a wtedy zegar nigdy nie zagra.

Wciąż mam nadzieje, że są nie stracone,
potrafię wierzyć we wszystkie cuda....
chociaż godziny mam policzone,
być może nam się właśnie uda...
...................oszukać czas.

autor

return

Napisany: 2006-10-03 Dodano: 2006-10-03 16:35:15

Ten wiersz przeczytano 1057 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie