Zew z daleka.

z miłości do Indian

Wilki, wataha cała
Za ogniem z lasu wyjrzała
Śpiewy niosły zew daleki
Bębny zamykały powieki
Ukojenie duszy, taniec życia
Życie - nie skarb do ukrycia
Spojrzenie wodza wielkiej równiny
Błyszczące w ciemnościach oczy zwierzyny
Pragnące krwi, spoczynku i wody
Woń unosząca się, żarliwe podchody
Hucząca sowa, noc nastała
Księżyc w pełni, oświetla z dala
Wilki, ludzi, kończący się wrzesień
I burzę, którą wichura znów niesie.

Margaret Light Shines.

autor

Panic_Killer

Napisany: 2008-10-16 Dodano: 2008-10-17 19:10:40

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie