Zima

Znów przyszła zima. Śnieg wyciszył
Ogród i las, co w białym śnie,
Na wiśni sopel się kołysze.
Gdy wiatr jest – puka w okno me.

Lubię w kominku iskier taniec.
Siedzę i dumam. Zen? Za-zen?
Lub patrzę w sufit jak skazaniec.
Nie myślę. Nie przychodzi sen.

Nie chce się wstać po szklankę, która
Czerwona jest jak róży pąk.
Herbata, a w niej konfitura
Rozsiewa zapach malin w krąg.

I było prawie by jak w niebie,
Albo we Wdzydzach (Wdzydze znam),
Gdybym tu siedział obok ciebie,
A nie – zły, jak pan prezes – sam.

autor

jastrz

Napisany: 2021-02-02 Dodano: 2021-02-02 03:43:18

Ten wiersz przeczytano 1316 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie