Zimowa narada

Pani Zima zwołała robocze zebranie,
zaprosiła na pogadankę rodzinkę całą.
Mrozić śnieżyć o działaniach gadanie,
już grudzień - czas ruszyć całą parą.

U córeczki Śnieżki rozanielona minka,
siostra Zawierucha w zaspaniu słucha.
Szron odgrywa rolę posłusznego synka,
mąż Mróz laską lodu o podłogę stuka.

Zima w głowę zachodzi myśli medytuje,
może by jeszcze zimna nie rozdmuchiwać.
Brat z siostrzyczką coś po cichu knują,
mąż - ja jeszcze mogę mróz powstrzymać.

Śnieżynka - na święta śniegiem rzucę,
Szron - drzewa srebrem okryję ubiorę.
Mróz - pomrożę ostrość swoją przywrócę,
Zima - jako główna zaczynam swoją rolę!

Zakręciła światem ciotka Zawierucha,
śnieżne bielutkie płatki z nieba lecą.
Szron srebrzy drzewa ojca się słucha,
na granacie nieba gwiazdki złote świecą.

Cieszmy się radujmy bielutko dookoła,
Zima ostatnią porą kończącego się roku.
W scenariusz każdej wpisana inna rola,
zimowe miesiące pełne swoistego uroku.

autor

Tenia

Napisany: 2014-12-01 Dodano: 2014-12-01 11:00:41

Ten wiersz przeczytano 1406 razy

Oddanych głosów: 22

Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie