Złoty pył
Piszesz jedynie
"Dobranoc"
Na odczepnego - żeby nie było...
Zostawiasz mnie samą z przytłaczającą
Niewiedzą, niepewnością
W tą długą, bezsenną, przepełnioną
lękiem
Noc -
Tak zimną bez Ciebie...
Sama nie wiem
Co ze sobą począć...
Tępo wpatrzona w sufit
Nie czuję cieknących po policzkach
Bezbronnych łez strachu...
Zatapiam się w intymnej modlitwie
Byś nie zniknął jak ciepły,
Pełen nadziei na upragnione szczęście,
Jedynie wyśniony
Złoty pył...
autor
poziomka23
Dodano: 2015-10-11 02:03:34
Ten wiersz przeczytano 660 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Podpisuję się pod komentarzem tzw.
Pozdrawiam.
nostalgiczne
Przejmujący smutkiem wiersz
Smutna tęsknota, ale przecież rozstanie chyba nie na
wieczność?
Można je sobie czymś wypełnić,
zamiast rozpamiętywania, a jeśli nie potrafi docenić
uczucia, to może nie warto sobie nim zaprzątać głowy?
Miłej niedzieli poziomeczko życzę:)
widać, że to jeszcze nie ten, miłej niedzieli
Kochana:-)
Samotność jest bardzo bolesna, tym bardziej na którą
jesteśmy skazani przez najbliższych i otoczenie...
Bardzo smutny ale pięknie napisany wiersz, z refleksją
jak ten "Złoty pył..." Pozdrawiam Ciebie Poziomeczko
bardzo serdecznie, życząc pięknego i słonecznego
jesiennego dnia...
Wróć do Salonu Poezji z Twoją piękną twórczością *
zycze zeby nie zniknal pozdrawiam
Mam nadzieję, że nie zniknie, lecz będzie przy Tobie z
krwi i kości.