ZNÓW JESTEŚ

Stłumiony szept, dotyka dreszcz.
Lekko biegnę w zaklęty krąg.
W horyzoncie oczu Twoich ściemniało,
zaświeciło pochodnią w biały dzień.

Tchnienie pary pulsującej w oddechu,
szczelinę znalazło, oszałamia mnie.
Łagodną pieszczotą serce nakręcone,
w drżącym ciele, rozchylone wargi.

Biega wilgoć zespolenia nieprzytomna,
wędruje,w nagości splątanie.
Czy przenikająca głowę opaska pożaru,
łukiem rozjaśnia tajemnice uniesienia?

Zamykasz widzenie.Tak czule, namiętnie.
i ciemno,raptowne księżyca zaćmienie.
Wstążka moich ramion się odwija.
Zachłannie owijasz się w nią.

Cielesna fontanna, zapachem nasyca,
powietrze faluje, napięciem krzyczy,
wzniecony ogień, zatracamy się.
Rozwiane włosy w obłokach płyną,

płonące miasto nade mną.
Zlatujesz i kroplą drapieżną,
spadając rozżarzasz biel w białość
I tak pięknie,znów jesteś we mnie!

Zanikam we mgle. W płynącym strumieniu,
Roztańczona przestrzeń drga.
Rozpryskujemy się,migotliwie
w wieczne, co tańczy z pełnią.

Jej nadmiar.
Gra.
/UŁ/

napisany Łódź,05.09.2007 ula2ula poprawiony

autor

ula2ula

Dodano: 2009-10-12 01:17:35

Ten wiersz przeczytano 1424 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Toniczny Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie