Zostanę
chuchnięciem na szybę
stworzyłem płótno
maluje palcem moment gdy usnąć
próbuje czas
ta perspektywa
jest bumerangiem
w połowie pustą napełnia szklankę
kolejny raz
reminiscencja
znaczy chodniki
kredą z dzieciństwa zachwyca przy kimś
prosta historia
tak pobudzone
znudzone właśnie
stwierdziło koniec czasowych zaśnięć
„non omnis moriar”
autor
ikcesok
Dodano: 2023-03-25 08:51:09
Ten wiersz przeczytano 868 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Zostawiam +
Zatrzymujesz głęboką refleksją, pozdrawiam serdecznie.
Sklaniasz czytelnika do refleksji nad istotą
przemijania.
Pozdrawiam
Marek
wiersz zatrzymuje.
Ładnie, zatrzymuje refleksją.
Pozdrawiam serdecznie :)
Ta kreda jest- w sercu i zniknie wraz z nami.
Jak miłość co śmierć zwycięża.
Jestem pod wrażeniem.
Wiersz zatrzymuje i prowokuje do refleksji. Pozdrawiam
serdecznie pogrążona w rozmyślaniu. Beztroskiego
weekendu życzę:)
To prawda, nie wszystko umiera, ważne co zostawimy po
sobie...
Plusik;)