Zostawmy im niebo...

"Każde narodziny są kolejnym dowodem nadziei."

I wzleciałeś nad atmosfery pola,
Prosto do raju, bo taka była Jego wola.
Byłeś drobny, nagi tylko na złoto błyszczałeś,
Delikatnie paluszkiem chmurki mieszałeś.
Lecz Bóg się nie gniewał i mocno Cię kochał,
I patrząc na Ciebie bardzo się radował.
A ty pod opieka Anioła, w nieświadomości pogrążony,
Śmiałeś się bardzo z czegoś zadowolony.
I wiodłeś życie szczęśliwe, u Boga boku,
I żyłeś, nie cierpiałeś, i tylko czasami płakałeś.
Po raz pierwszy - gdy umarłeś.
Po rad drugi - gdy zobaczyłeś cierpienia rodziny.
Po raz trzeci - Gdy przychodzili na grób w odwiedziny.
Po raz czwarty - wtedy, gdy urodził się Twój brat...
Lecz z Nieba dajesz im siłę i wiarę.

Tak trudno się pogodzić ze śmiercią bliskich, a jeszcze trudniej z śmiercią małych dzieci. Możemy tylko wierzyć, że wiodą w Niebie wspaniałe życie...

autor

Promyczek2000

Napisany: 2007-02-02 Dodano: 2007-02-02 20:19:13

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie