Zraniona dusza…..

Przepraszam...Kochani!... Przyjaciele!…Przepraszam... ....za ten mur co między Nami wstawiłam ..za którym tak chętnie się skryłam Wasze starania ... doceniam, widzę i słyszę… lecz.. na ten czas...czas trudny ...czas trudny i inny... ... o cierpliwość .....duchowe wsparcie... jedynie Was proszę ....

Zraniona dusza ….
Okryta czernią…
Zraszana łzami …krzykiem i …męką….
Bólem rozstania …tęsknotą … udręką
W bezsilnej niewiedzy Stwórcy stawia pytania:
„Dlaczego….? Dlaczego…? Dlaczego…?”

Zraniona dusza….
Okryta czernią…
Stąpa po nowemu…aleją ciemną, nieznaną i obcą
Stąpa po bosemu….po ciernistej i wrzącej drodze
Stąpa po swojemu…po jednopasmowej, bez możliwości cofania drodze



Zraniona dusza…
Okryta czernią…
Na ziemskim padole pomocy nie szuka
Błagalnym wzrokiem do Nieba …. gwiazd…puka
W wspomnieniach ... starych fotografiach ...opowieściach ... ukojenia i odpowiedzi szuka


Zraniona dusza…
Okryta czernią...
Walczy ze sobą…z sensem istnienia…zapomnienia....
Afirmację życia i przyjaciół..../przynajmniej na jakiś czas/... stanowczo odrzuca!

Zrozumcie proszę….
Teraz samotności...własnego monologu...spokoju - a nie litości - potrzebuję……!

"Non omnis moriar" Horacy

autor

amelia_999

Napisany: 2007-05-09 Dodano: 2007-05-09 22:55:56

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie