Żuk stonodze zazdrości nóg...

Żuk przygląda się stonodze
i zazdrości widać srodze
nóg olbrzymiej jej ilości,
blednie biedak aż ze złości.

Krzyczy z drogi do stonogi,
szkoda ! - jestem sześcionogi !
małe, słabe nóżki moje,
za daleko iść się boję.

Dużo lepiej by się szło
gdybym też miał nóżek sto,
gdyby jedne się zmęczyły
inne by je zastąpiły.

-Niechaj Ci nie będzie szkoda !
odpowiada mu stonoga,
ja bym bardzo się cieszyła,
gdybym sześcionoga była.

Przez me nogi żyję w nędzy,
wciąż brakuje mi pieniędzy,
policz sobie ! - bardzo proszę
ile na raz butów noszę.

Nie wystarcza na jedzenie,
lecz nie jedno to zmartwienie,
ciężkie życie jest stonogi,
często plączą mi się nogi.

By nie sprawiać mi przykrości
nie zaprasza mnie nikt w gości
bo nie dla mnie są niestety
bale, tańce, piruety.

Znów się spóźnię na kolację,
słodkich sosów degustację
bo musiałam zboczyc z drogi
by rozplątać sobie nogi.

- Masz przed sobą długą drogę,
bardzo chętnie Ci pomogę,
często w lesie Cię widziałem
lecz odezwać się nie śmiałem.

Powiem Ci na pożegnanie :
na nic zda się narzekanie,
ja też często z trasy zboczę
gdy przed sobą kulę toczę.

Taka swoją mam naturę,
że wciąż toczyć muszę kulę,
pewnie też byś narzekała,
gdybyś robić to musiała.

autor

DanutaD

Napisany: 2008-08-02 Dodano: 2008-08-02 11:50:44

Ten wiersz przeczytano 6516 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie