Żyć bez Ciebie
Wiersz sprzed roku chyba...
Szalem ironii otuliłeś moje serce,
pozwoliłeś bym Cię pokochała.
Ciepłe słowa,przenikliwe spojrzenia,
nic więcej.
Tak wiele, a jednak tak mało dostałam.
Jednak ja czułam się bezpieczna,
nic jeszcze nie przewidywałam.
Dziś wiem,że tak naprawdę nic od Ciebie nie
dostałam.
Dziękuję Ci, że byłeś,
że mimo wszystko nauczyłeś mnie wiele.
Że pokazałeś mi prawdziwego siebie.
I choć wiem,że będzie trudno,
wiem,że muszę nauczyć się żyć bez Ciebie.
autor
Osamotniona20
Dodano: 2008-06-29 12:03:42
Ten wiersz przeczytano 663 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
tak to juz jest ,ze jak my chcemy ,to nas nie
chca
Życie uczy życia, ale tak naprawdę to gorzkie te nauki
bywają, a u Ciebie jest w tym wszystkim doza czułości
i wdzięczności za to , że było, że przeżyłaś dobre
chwile. Ciekawy wiersz.
Smutny, ale z głębi serca pisany wiersz, pełen
wyrzutów - trudno musisz nauczyc się żyć bez niego.
Wiersz wymowny i ładnym piorem napisany.
Jak to zwykło się mówić-lepiej późno jak wcale,ale
ponieważ tak stwierdziłaś to widocznie racja jest
Twoja..Lepszy jest ciepły posiłek-jak zimna
miłość,wiersz ładny z nutką nadziei..powodzenia..
ta osoba jest najwazniejsza... piękny szczery wiersz,
o wdzięczności, a takie najchętniej się czyta... aż
łza w oku zaistniała... gratuluje
W wierszu autorka opisała nieszczęśliwą miłość,chociaż
wiele się nauczyła,czuła się przec jakiś czas
bezpieczna.Zimny utwór,ale nauczka na przyszłość .
wazne by lekcje z zycia byly odrobione...choc glupie
serce nie zawsze chce sluchac...ciekawy wiersz i tak
jak okreslilas go...zimne rozumowanie...czy jednak pod
spodem nie....
Czesto dostajemy lekcje od zycia, a isc musimy dalej.
Przyszlosc moze zaskoczyc nas, ktoz to wie, moze
jeszcze lepsze nas czeka?
W Twoim wierszu jest wiele goryczy i zalu. Jak typowa
kobieta, jestes niekonsekwetna. Najpierw piszesz ze
nic nie dostalas, a nastepnie, ze dostalas dobra
nauczke. Jako usprawiedliwienie biore pod uwage Twoj
stan emocjonalny w momecie pisania wiersza, a tak
powaznie, to wiersz mi sie podoba.
uderzył mnie ten szal ironni- ciekawa metafora. A
życie właśnie takie jest- raz fruwanie, innym razem
spadanie na łeb na szyję...
"Szal ironii" - ślicznie... Niestety, przykre to,
kiedy kochamy i musimy nauczyć się żyć bez "niego".
Smutno...
Z miłości plecionej ironią też można wyciągnąć
lekcje.. chociaż są zbyt bolesne i smutne jak w
tym wierszu.. wyciszonym, jakby skargą pisany.
wracasz w wierszu do dawnej historii lekcja zycia
zakonczonej - szalem ironii - swietna metafora,
przeczytalam z przyjemnoscia
Czasami trudno jest przyjmować lekcje, które daje nam
życie, ale to potrzebne, bo umacnia, daje nowe
doświadczenia. A ironia to chyba najgorsze co moze nam
zaserwować ukochany, ta najchłodniejsza, najbardziej
przewrotna. Smutny wiersz.