Życie bez poezji....
Wiersze moje pisane od lat,leżały długo w szufladzie biurka,ale wiersze nie czytane umierają.Chcę dać im szansę zaistnienia i być może dłuższego życia. Wszystkie zrodzone są z miłości,
Piszcie ludzie wiersze,dobre i te
najpiękniejsze.
Niech przez świat polecą cały,
do ludzi i boga.
Tam gdzie radość,czy cierpienie,
czasem wielka trwoga.
Piszcie pięknie,może trafią
pod dachy i strzechy.
Tam gdzie ludzie oczekują,
pomocy, pociechy.
Każdy niech z was zapamięta,
czy mały czy duży.
ŻYCIE BEZ POEZJI,JAK KOLEC BEZ RÓŻY.
autor
loka
Dodano: 2015-02-28 16:59:00
Ten wiersz przeczytano 926 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Piękne przesłanie.
dobre przesłanie...
Ładnie zachęcasz Autorko do pisania wierszy,masz
rację,że życie bez poezji nie wiele warte.
Miłego wieczoru Tobie życzę:)
Ładny wiersz, a końcowe hasło - świetne. :o)
Dobrze, że wyjęłaś swoje wiersze
z szuflady, gdyż z pewnością
zasługują na to, aby je czytać.
ładny refleksyjny wiersz. Wiersze pragną światła i
czytania jak oaza wody. Pozdrawiam.
ładnie z refleksją ...dobrze że pokazujesz swoje
wiersze niech żyją wśród ludzi nie w samotnej
szufladzie zapomniane :-0
pozdrawiam serdecznie :-)
poezja to tortura
nie zaprzeczam
wiersz to miłości
MINIATURA
jak mocno boli
tak głęboko uczucie
chroni
nie zawsze wychodzi
tylko w wersach
zawile kartce nie szkodzi
w życiu często
zamiast zdjąć okrycie
wdziewa maskę
.............
wierszyk jak wierszyk
pozdrawiam
Bardzo ładnie, pozdrawiam:)
Z przyjemnością przeczytałam. Pozdrawiam :)