ŻYCIOWY SKUP MAKULATURY
Nad przepaścią uczuć
mała kładka wspomnień
Pamięć o miłości
powraca jak zły sen
Samotność przelewana na stosy papieru
życiowy skup makulatury
Oparta o rzeczywistość
trzymam kubek nadziei
Miłość przychodzi i odchodzi
Nie pyta o zdanie
Wije gniazdko w naszym sercu
Mały dom szczęścia
A gdy odchodzi
pozostawia ruiny
obdarte ściany nasączone łzami czasu
Przepraszam ale mam zakaz komentowania
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2008-03-10 08:55:00
Ten wiersz przeczytano 773 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Prawdziwa miłość nie odchodzi, gaśnie bo Bóg ją
zabiera z zazdrości do siebie, ale pozostaje jej
wspomnienie---na zawsze
"A gdy odchodzi, pozostawia ruiny..." ból, tęsknotę
i tylko to co zostało utrwalone głęboko w sercu
na dnie.... bardzo wymowny wiersz...