-BIAŁY PTAK-

Warkocze słonecznych promieni się unoszą - aby każdą porę roku przyozdobić blaskiem......

Bez ruchu, siedzi otulony śniegiem
na barwnej skarpie perłowej
ptak biały - skulony,
wolnością nieograniczony
a zbyt duży mróz, tłumi jego chęć podrywu.


Głucha pustynia lodowcem zmrożona
po horyzont dotknięta słońcem dnia
odgłosy życia tak nikłe
w szafirowym lodowcu niezwykłe
pierścieniami nut pomykają do słońca.


Jak w kołysce poprawia swe białe pióra
w zwiniętych skrzydłach władza i moc
zgrabnie się wtula w subtelność zimową
pozłacana kraina niesie jasną noc.


Malowane muśniętym diamentem obłoki
tańczą w zaśnieżonej melodii wieczoru
poświata księżyca w krainie radości
dodaje koloru jej wiecznej miłości.


Bez ruchu, skulony, śniegiem otulony
słońce dnia za horyzontem żegna
ptak biały, tajemniczy,
w pejzażu malowniczym
gwiazdą nocy skrzydła nakryje.

**********

Czas, jest najpiękniejszy w swej istocie, ale tylko wtedy, jeśli mamy go z kim dzielić...... ----------------------------------------

autor

Katarzyna Marciniuk

Napisany: 2004-04-08 Dodano: 2016-08-16 11:49:52

Ten wiersz przeczytano 1810 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Sylabiczny Klimat Optymistyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie