W duszy

Mam nadzieję, że znajdziesz to czego szukasz

Piękny wiersz o tym, co najważniejsze:)

To jest nasze dziedzictwo,wiec dbajmy by wszystko
dokładnie pozbierać ani jednego koralika nie
zgubić,ładny refleksyjny wiersz,pozdrawiam serdecznie.

Naszyjnik korali zdobi dusze,,,napelnia ja
szczesciem i nadzieja,,,ktorej zawsze
czlowiekowi potrzeba,,,refleksyjny dobry
wiersz,,pozdrawiam z daleka.

Pięknie to ująłeś, zbieranie....wiem z autopsji,że
raczej nie da się tego pozbierać....Wiesz Karolu - to
co pisałam wcześniej....Dziękuję, że jesteś nadal, że
czytasz co piszę. Z serca pozdrawiam :)))

jak ważne są te okruchy wynika z wiersza . Trzeba
umieć je odnaleźć i stworzyć całość ,która stanie się
kwintesencją życia .Ty jak widać potrafisz:)

ciekawy tym razem autorze twój peel, wędruje, gubi i
zbiera, korale - znajduje takie magiczne perły, czy
zwyczajne magiczne kamyki, ale dobrze, że zbiera to
co stracił.

pochylmy sie nad drobinkami ludzkiego losu bo on
stanowi świadectwo naszego istnienia

ładnie ..nadzieja jest wiec sprobowac
warto.....pozdrawiam

Nieustanny poszukiwacz szczęścia, łowca myśli
zagubionych w przestworzach - człowiek.

Jeszcze póki kaganek się tli, człowiek zbiera, ładny
wiersz..

Nawlekam koraliki bez dolewania oliwy . Bardzo ładnie
napisałeś i wymownie , bo takie jest życie .
Uchwyciłeś wszystko w kilku słowach . Pozdrawiam :)

pozbierać co sie utraciło...to niełatwe ale próbować
zawsze warto by dusza pęknie tańczyła w rytm muzyki
nieba....pozdrawiam

Dobra pointa każdy z Nas powinien pozbierać co
utracił... pozdrawiam