Nie jedno tobie powie zwierciadło
Zwierciadło nie jedno tobie powie
Pozdrowienia z za zwierciadła
W zwierciadle widzę swoją duszę
Stoi ona na polu makowym
Wszędzie słońca złotych promieni
Piękno się wokoło mej duszy mieni
W polu makowym chowają się wspomnienia
Główki kiwające ku niej, to marzenia
Ona klęka w śród makowej czerwienni
Widzi w nich Twoje imię błyskiem się
mieni
Spoglądam w zwierciadło, tam dalej maki
Za oknem dni grudniowe, na parapecie
ptaki
Czy to możliwe, moja jaźń się dwoi
W zwierciadle, poznaje ciebie, to piękno
stoi
W zwierciadłem moja dusza w marzeniach
Ona w nim, w wianku makowym dziewczyna
Na jaźni piękne srebrzące się sople
zwisają
W zwierciadle ona piękna wiosenna jak w
maju
Jak pogodzić to piękno w sobie samemu
W czas zimy jaźń i dusza myli się nie
jednemu
W srebrnym lustrze w makach schowane
marzenia
W izbie świecąca choinka, dzieciństwo
przypomina
Po drugi stronie zwierciadła moja dusza mi
kiwa
Woła! Wejdź tutaj , oddaj się ze mną w
marzenia
Przekraczam magiczną ramę, w szkle się
owijam
W święta, zostaję tam, wam zasyłam
pozdrowienia
Bolesław Zaja - dziś z Świętochłowic
Komentarze (3)
Piękne te pozdrowienia zza zwierciadła. Wspomnienia
przeplatane z marzeniami.
Serdecznie pozdrawiam :)
zagadkowe, jaźniowe, jaźniowość, lubię to słowo
Trentowskiego, chyba oddajesz jaźniowość w tym
wierszu, heej
Takie zwierciadło to skarbnica wiedzy o sobie, ale też
i często inni ludzie. Oni pokazują kim jesteśmy, jak
nas traktują, a my ich.
Pozdrawiam pięknie ;-)