Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

* * * Z PIERWSZYM DNIEM WIOSNY...

Z promiennym porankiem, pośród ptasząt śpiewu Pani Wiosna dokonuje swoistego w sercach siewu Rozrzuca ziarna uczuć... strzałami Amora pikuje Radośnie się przygląda, kiedy ono w Nas kiełkuje

Nadeszła wiosna zielenią barwiona
W uczucia z serc ubrana... myślami szalona
Rozbudziła dotykiem emocje w Nas zebrane
A one popłynęły jak strugi wezbrane

Otworzyłaś przede mną serce... poranione, potargane
W otchłaniach ciemności tonęło, ale nie było złamane
Ująłem Twoje emocje... do błękitnego światła przybliżyłem
W swojej duszy wiedziałem, że niepłonną nadzieję żywiłem
Ożyło znów Twoje serce... powróciła radość do niego
I swoim, namiętnym uczuciem, obdarza mnie całego

To wiosna zadziałała swoimi zmysłami
Połączyła w Nas to, co najpiękniejsze posiadamy
I otworzyła Nam świetliste ścieżki wszechświata
Obdarza uczuciem, serce z sercem brata

Zadźwięczały Nasze serca kryształowymi dzwonkami
Rozedrgane emocje przepływają między Nami falami
Radośnie prześlizgują się spojrzenia po szafirowym niebie
Wyciągamy spragnione dłonie... TY do mnie... ja do Ciebie
A dusze?... one splecione... i warkoczem Nas owijają
Żeśmy siebie odkryli w marzeniach... znak tym dają

Pod płaszczem czerni Nocy... z rąk Morfeusza To Najskrytsze Twej duszy marzenie ku mnie wyrusza Płynie w uniesieniu po nieba granacie rozgwieżdżonym W tańcu radosnym... rozedrganym... szalonym napisany Warszawa 21.03.2007r.

autor

HERMES

Dodano: 2007-03-22 04:00:39
Ten wiersz przeczytano 2062 razy
Oddanych głosów: 48
Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (1)

Balladyna Balladyna

Jakiś kopciuszek, płocha panienka
biegnie w ramiona... taka wiosenna!
Ptaki jej w tańcu pląsają śpiewem!
Ona z radością dokądś, gdzieś biegnie…
Tak, tak, do Ciebie, bo jej otworzył
Amor furteczkę w porannej Zorzy.
Dlatego piękna, taka promienna
i obietnice z nocy pamięta!
Że ją obejmiesz, uczucie wzbudzisz
i uradujesz, kiedy się smuci.
Za dłoń uchwycisz, ku wspólnym celom
wędrować raźniej, odważniej, śmielej…
Ona emocje pod stopy rzuci,
bo odnalazła tajemny kluczyk
do serca smutkiem też zamkniętego,
że zaklęć trzeba dla serca Twego,
ze słów, strumienia, zdrój tęczowego,
by można słyszeć w niebie, stuk, puk…
stukot Twych w rytmie, złoconych podków.
Dzwonki dalekie przytłumią echa,
które gdzieś smutkiem grają, nie śmiechem…
Z wiosną, w zieleni, szczebiocie ptaków,
można odpłynąć do innych światów,
tam, gdzie swój błękit SZCZĘSCIA w firanki
zawiesza w oknach w każde poranki!
Tam właśnie DUSZE znalazły przystań
wśród gestów, spojrzeń myśli i wyznań..

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »