W słabości ...

Zawieszeni w próżni
czasoprzestrzeni wyobraźni
poszukujemy zagubionym wzrokiem
oparcia w bezkresie.
Zabłąkani w gąszczu
toczącej się codzienności
przemierzamy nieznane drogi
aby nie zatracić osobowości.
Zasłuchani w ciszę
wychwytujemy odgłosy
dla receptorów słuchu
docierające z poza horyzontu.
Zamyśleni w sobie
znikamy w chwilach zadumy
brniemy po rozległych połaciach
aby odnaleźć zagubienie.

Choć jesteśmy zdolni
do wyrzeczeń i poświęceń
o potężnym potencjale
lecz cóż z tego
skoro choć pragniemy nie potrafimy
przeciwstawić się nawet tym najmniejszym
którzy dla nas są jakże wielcy
a my podporządkowani sugestii
wbrew własnej woli ulegamy
obnażając ukryte słabości.

a tak na prawdę jacy jesteśmy...?

autor

kazap

Napisany: 2004-01-23 Dodano: 2007-05-16 00:02:09

Ten wiersz przeczytano 1061 razy

Oddanych głosów: 49

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie