** UCZYSZ NAS ŻYCIE **

Dlaczego gmatwasz się życie czasami?
Byłeś przecież doskonale zaprogramowane!
Podstawiasz nogę,odgradzasz zasiekami.
Zadajesz rany latami lizane.

No tak, ale kto powiedział, że ma być idealnie?
Ja – idealistka zafajdana ?
Życie uczysz! Moja dusza delikatna,
choć już łez nie wylewam do rana.

Nie bez przyczyny zsyłasz klątwy nam lokalne.
Uczysz pokory wskazując błędy cudze.
Jednak człowiek sam po doświadczenie sięga.
Chce się podnieść, nawet, gdy nie dajesz złudzeń.

Jesteś życie ciągłą wojną nad wojnami.
Raz emocje, raz rozsądek wygrywa.
Stąd co rusz twarde kłody pod nogami.
Stale uczysz i dlatego porywasz.

autor

nureczka

Napisany: 2006-08-06 Dodano: 2006-08-09 00:07:02

Ten wiersz przeczytano 659 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie