0002
nieśmiałe chmury
porywa wiatr
łagodnym pędem
przegania z miejsca
nieśmiałym chmurom
za duży jest świat
szybują z wiatrem
zmuszone do odejścia
z nieśmiałej chmury
nieśmiały deszcz
leniwie kropi
nie mocząc ubrań
w nieśmiałej chmurze
zaklęta jest w rzecz
więzieniem na ziemi
głeboka studnia
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.