2009-05-09

krew
ból przeszywający serce
kamienna twarz

w rogu krzesło
dawno nikt na nim nie siedział
tam długa pajęczyna

drzwi otwarte na oścież
dawno nikt nie przeszedł przez próg
nie dotknął klamki

a w rogu ona
na rękach bruzdy
całe życie pracowała

a dziś
starucha niepotrzebna
po co kolejny balast

wyrzucona jak śmieć
zapomniana

młodość odfrunęła niczym ptak
starość - śmierć zawitała do bram
a rodzina odeszła
nie chciała pamiętać

tylko ona
siwa pomarszczona staruszka
siedzi
wbijając oczy tęsknoty
coraz to bardziej w ścianę płaczu

Dla tych, którzy karmią się już tylko samotnością...

autor

osieeeki2009

Dodano: 2009-10-17 15:02:55

Ten wiersz przeczytano 651 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie