…..platonicznie….

Zapachniało od twych myśli waniliowo,
Odurzona po krużgankach mknę w woalach.
Zaraz myśli się przemienią w słodkie słowo,
Nie uronić!...wszystkie schwytać się postaram.

W czarze dłoni trzymam myśli bardzo liczne.
A wanilii woń największa w jednej tańczy.
Czy potrafisz miła kochać platonicznie?
Nie mieć w ustach ,lecz smakować pomarańczy?

Tak prawdziwie cię nakrywam mgły welonem.
Choć cię nie ma przy mnie tutaj, to drży ciało….
Czy to nie jest platonicznie?...chociaż płonę….
..i całuję…..a wanilią wciąż pachniało……..

...ech.....!

autor

ROZTRZEPANA

Dodano: 2006-05-01 14:01:04

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie