albatros (nie płosz)

jak srebrzysta rankiem rosa
zalśnił smutek w twoich oczach
słony strumyk po warkoczach
tęczą spłynął pod niebiosa

w oddali ujrzałem albatrosa
jak wił gniazdo na górskich zboczach
spośród zboczy wyłoniła się urocza
wielka kula złotowłosa

pozwól kroczyć jej tęczowym szlakiem
niech odnajdzie skarb pod drugiej stronie:
serce twoje, które łzawym przeszło smakiem

i nie płosz skrzydlatych marzeń z rozpaczy,
gdy w sercu nadzieja jak topaz zapłonie,
i szczęście obecność swą gniazdem zaznaczy...

"...czy wiesz że łzy się smieją kiedy są za duże" Ks. Jan Twardowski

autor

aegrimonia

Napisany: 2006-01-29 Dodano: 2006-01-29 00:00:09

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie