Alfabet

Januszowi

Usiadłam na kamieniu,
utkwiłam oczy w wodzie
aż, nagle Go dostrzegłam,
On... drapał się po brodzie.

Uroczy ten Alfabet
z bardzo mądrym wzrokiem,
coś chyba do mnie mówił,
przy tym też mrugnął okiem...

Podtekst mój był taki,
nie jesteś dziwakiem!
Bądź mi Przyjacielu
alfabetem i szlakiem.

Niepojęty to przypadek
i tu śmiać się nie wypada,
gdy każdy z nas inaczej
radość piórem przekłada.

autor

bianka5

Napisany: 2014-09-09 Dodano: 2014-09-09 19:46:03

Ten wiersz przeczytano 2183 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie