Architekt....przeszłość.

Budowałam tę samotnię lata całe.
Z niepamięci cegieł tworząc gruby mur.
Kiedy wspomnień tynki odrapałam stare,
własnoręcznie szpachlowałam setki dziur.

Ty tu wszedłeś ledwie wczoraj na herbatę.
Nieproszony, lecz to zawsze jednak gość.
Zachowuję się najgrzeczniej jak potrafię,
ale mam już tych odwiedzin trochę dość.

Nie czarujesz mnie tak swoim intelektem,
jak czarować potrafiłeś "zbitkiem" słów.
Pisząc do mnie e-mail za e-mail'lem,
wysyłając na mój adres setki róż.

Budowałam tę samotnię lata całe.
Po to tylko, żeby mieć spokojny sen.
By w niej zniknąć, by zapomnieć, nie oszaleć.
Nie pozwolę jednym szeptem zburzyć jej.

nadal... kiełbie we łbie :)

autor

Maargo

Napisany: 2013-02-23 Dodano: 2013-02-23 08:13:05

Ten wiersz przeczytano 1255 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie