Autofobia

Zanim umrę, chcę walczyć o życie. Dopóki mogę iść o własnych siłach, pójdę tam, gdzie zechcę. Paulo Coelho, Jedenaście minut

czekam.
im bardziej czekam tym bardziej
nie wierzę, że przyjdzie w końcu rozum
do głowy. piszę jakieś wiersze, potem skreślam.

bardziej niż pająków, boję się niepewności.
tamtym przynajmniej można wyrwać nóżki,
rozmazać na ścianie.

satysfakcja żadna, za to świadomość
decydowania o życiu lub śmierci choćby
głupiego pająka, daje cholerną przyjemność.

rodzę lęki, karmię je troskliwie, hołubię.
co w zamian? wyrodne, rozłażą się nocami
po kątach. chichoczą. uważnie stawiam stopy

by nie nadepnąć, to moje lęki. jestem dobrą matką.
kiedy już wszystkie nad ranem pod kołdrę zawlokę,
czekam aż zasną. ostrożnie zamykam drzwi.
ale wrócę.


błońskaM

autor

błońskaM

Napisany: 2010-01-27 Dodano: 2010-01-27 13:46:47

Ten wiersz przeczytano 1749 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie