BABCIA
Witam wszystkie BABCIE i serdecznie pozdrawiam
BABCIA
Wyszła babcia na spacerek, swoje kijki
wzięła,
Słońce świeci, nie ma wiatru, więc dalej,
do dzieła!
Maszeruje sobie żwawo, po
parku zielonym,
Robi ,cztery okrążenia, by
nie czuć zmęczenia.
Potem siada, na ławeczce, by odpocząć
sobie,
Zaraz też poćwiczę ręce, pięć przysiadów
zrobię!
Odpoczęła, odsapnęła,
podziwia świat cały,
Czas upływa, bardzo
szybko, jakiż, ten świat jest wspaniały!
Po niebie obłoki płyną, wokół błoga cisza,
Babcia, pioseneczkę nuci, cichutko, by nikt
nie słyszał!
Myśli sobie, czas to
pieniądz, więc, poruszę głową,
Wyciąga, ze swego
plecaka, krzyżówkę wciąż nową,
Siada, sobie na słoneczku, na swojej
ławeczce,
Wszystkie myśli swoje skupia, na swojej
krzyżówce.
Kiedy Słońce, już
zachodzi, za horyzont nieba,
Czas, do domu, więc
przychodzi, tu, nikogo nie ma.
Lecz ona przyzwyczajona, do swej
samotności,
Czas zobaczyć, co tam w świecie, włącza
„Wiadomości”
Potem ,czyta swoją
ulubioną „ MODĘ na ZDROWIE”
Warto, bo ten , co ją
czyta, to dużo się dowie!
Babcia również pisze wiersze, ma bogatą i
wrażliwą duszę,
Kiedy czytam, je czasami, to bardzo się
wzruszę!
I tak, babci życie płynie,
ale nie narzeka,
Często dzwonią,dzieci,
wnuki, zawsze na nich czeka!
Wiosną działka, kusi swą przestrzenią,
Owocowe drzewa i krzewy, znów się
zazielenią!
Kocha na niej, pracować i
przebywać,
A latem i jesienią jej
owoce zrywać!
Zamyka te skarby, w słoikach wytrwale,
Zimą świetnie smakują, jakżeż są
wspaniałe!!!
Komentarze (3)
w moim wieku pewnie wszystkie babcie podobnie robią
Wiek dwudziesty pierwszy ma do siebie to, że pisanie
wierszy w naszą krew weszło. Więc piszemy - co kto
może, i tak lecą za dniem dzień. Który gorszy albo
lepszy - ten czy tamten ma swój cień.
Tak bywa, a u mnie w rodzinie babcie i dziadkowie mają
po czterdzieści parę lat i wtedy jest jednak inaczej.
P{ozdrawiam.