Babcia wśród chmur
Dla małej Wiktorii.
Babcia na białej chmurce siedzi
jak dawniej wygodnie oparta
uśmiecha się czule do dzieci
a twarz jej jak książka otwarta
Ogromnych rozmiarów tomisko
w pożółkłe okładki ubrane
przeczytasz to dowiesz się wszystko
przeniesiesz w krainy nieznane
O złych rozbójnikach legendy
mrożące krew w żyłach podania
co zrobić na brzuszek wydęty
czy wiele jest dróg do wybrania
Więc mamy w pamięci to wszystko
co nam babcia opowiadała
bo teraz nie skłoni się nisko
jak gdyby krasnala szukała
Nie będzie się z nami bawiła
i ciasta nie zrobi dobrego
nie będzie już głośno mówiła
nie może wygłaskać chorego
Lecz będzie wciąż na nas patrzyła
ciekawa co słychać na ziemi
i będzie wciąż mocno wierzyła
że nigdy się dla nas nie zmieni
24 lutego 2009 r.
Komentarze (18)
Taki obraz babci budzi sympatie:)
Piękne wspomnienia o babci,która na zawsze w sercach
naszych pozostanie.Pozdrawiam
Cudowny wiersz o ukochanej babci której już nie ma
lecz w waszych sercach pozostanie na zawsze...