Uspokój się...
Uspokój się moje serce,
nic już nie zmienisz.
Życie rozmyło się jak mgła.
Dusza do nieba powędrowała.
Uspokój się serce moje,
na próżno wylewasz łzy.
Tam lepsze bytowanie
na nic twoje głośne łkanie.
Uspokój się serce moje,
ciało w posadach drży.
Żal rozlał się jak tusz
na białej kartce życia.
Uspokój się serce moje...
Komentarze (14)
Trudno jest nam pogodzić się z utratą bliskich. Musimy
sami sobie musimy tłumaczyć, że śmierć wpisana jest w
nasze życie. Wtedy jakoś lżej na duszy. Pozdrawiam
serdecznie
Zawsze kiedy odchodzi ktoś bliski cierpi serce.
Dobrze, że chociaż czas leczy jego rany i je uspakaja.
Chociaż zostaje jaka blizna w postaci pamięci, trzeba
iść dalej mimo trudu drogi. Celest la vie.
Pozdrawiam pięknie ;-)
Renatko bardzo dziękuję za
odwiedziny, czytanie,
komentarz.
Życzę miłego świętowania.
Pozdrawiam serdecznie:))
Niełatwo uspokoić serce gdy pęka z żalu...
Wymowny, smutny wiersz. Pozdrawiam ciepło Gabi :)
Krysiu/@Krystek/,
sorry wykasowało się przy przenoszeniu:)
Drodzy Poeci dziękuję bardzo za odwiedziny, czytanie,
komentarze. Miło was widzieć. Życzę miłego wieczoru.
Pozdrawiam serdecznie:)))
Kazimierzu Surzyn
Sturecki
Uleńko/JoViSkA/
Maćku.J
Anno
Sławku/Sławomir.Sad/
Lariso
Czas powoli wycisza ból... ale nigdy nie leczy.
Smutne wersy. Przychodzimy i odchodzimy. Zostaje
pamięć.
Pięknie napisany wiersz!
Serdecznie Cię pozdrawiam
Na życie patrzy człowiek poprzez łzy.
ładnie ujęłaś stan ducha po smierci bliskiego
człowieka.
Pozdrawiam Gabi.
Znam to uczucie.
Na szczęście czas leczy rany.
Przytulam.
ładna by mogła z tego powstać piosenka poetycka
Uspokojenie przyjdzie, ale blizna w sercu zostanie.
Ślę moc serdeczności i pogody ducha:)
Z czasem się uspokoi...
Pozdrawiam
To wiersz, który opowiada o bólu i żalu po stracie
ukochanej osoby, wyrażając jednocześnie pragnienie
uspokojenia i akceptacji nieuniknionych zmian, które
niesie życie.
(+)
Wymowna, a zarazem smutna refleksja wraz z puentą,
pozdrawiam ciepło.