Babie lato
Słońce mocno jeszcze grzeje
ale dzień coraz krótszy
poranne mgły otulają świat
z drzew spadają nieśmiało
pierwsze umęczone słońcem liście
w opustoszałych gniazdach
zamieszkała tęsknota
W moim sercu smutek i żal
babiego lata nić snuje wiatr
lato jeszcze
babie lato
autor
loka
Dodano: 2015-08-11 23:37:18
Ten wiersz przeczytano 1960 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Zima to dopiero ma swój klimat
Lato musi się kiedyś skończyć niestety.
Czuje podobnie. Pozdrawiam.
następnej babie lato -
a tu, z naddatkiem i erratą
wciąż jeszcze dyszy upalne lato
i trzeba czekać jak wynika
na przełom września i października ..
Ptasie śpiewy także zamilkły, ale zostaje radość
tworzenia, która wyraża się w melancholii tego
wiersza. Pozdrawiam.
Errata
Miało być- Myślę że smutek i tęsknota zapisana w Twoim
wierszu
dotyczy nie tylko przyrody
Myślę że smutek i tęsknota zapisana w Twoim wierszu
dotyczy tylko przyrody Jak dla mnie jest tłem do
ukazania jak przemija życie Wczoraj piękni młodzi
zakochani szczęśliwi dzisiaj wspominamy ale inaczej
spoglądamy na dom -( gniazdo )Dzieci założyły swoje
rodziny i dom opustoszał
Bardzo podoba się :) Pozdrawiam serdecznie :)