Bądź chwilą
Chciałbyś tę nić babiego lata przerwać?
Nie, niech sobie płynie do rajskich
ogrodów.
Tak pięknie lśni w jesiennym słońcu
otulona skrzydłami motyla.
To jest ta chwila.
Możesz na moment zatrzymać czas?
Usta zanurzyć w pucharze pozwolę.
Wiem jak nasycić purpurą zieleń,
później odpocząć w cieniu drzew,
zebrać dojrzałe owoce.
Jeszcze czas na wieczne sny.
Pozwól mi tylko pomarzyć,
odejść złemu co jeszcze nie przyszło.
Nie łudź mnie więcej złudną nadzieją
na długie lata. Chce tego…
Sama odejdę świadoma niemożliwego.
Komentarze (9)
Nie trzeba zatrzymywać tego co odchodzi. Jednak
marzenia, radość i szczęście jak najbardziej tak, w
swojej pamięci.
Pozdrawiam pięknie ;-)
Szczesliwe chwile zasluguja na uwiecznienie w formie
wiersza.
Pozdrawiam z uznaniem dla strof. :)
Pięknie melancholijnie...
poetycko...:)
Pozdrawiam
Klasa sama w sobie.
WIERSZ
Pozdrawiam wspaniałą Poetkę.
Przepiękny tekst... Taki "uskrzydlony" melancholią...
Bardzo mi się podoba od początku do końca :)
Pozdrawiam!
Tutaj zawsze wiersz.
Pozdrawiam :)
Piękne poprowadzona melancholia. Niech trwają
szczęśliwe chwile, pozdrawiam ciepło.
życie to tylko chwile- aby tych szczęśliwych- jak
najwięcej.
Obraz harmonii z naturą i życiem, podkreślający piękno
chwili obecnej i akceptację nieuniknionego przejścia
czasu. Jednocześnie wyraża pragnienie spełnienia się w
marzeniach przed odejściem. Chwilo trwaj!
(+)