Bądź moim krzewem jaśminu

Bądź moim krzewem jaśminu

Zaczekam na ciebie – nie tak długo.
Z wiosną staniesz się miłości sługą;
Gdy rozkwitniesz jaśminu pączkami,
A z opadłych już płatków, aksamit,
Bielą niewinności twojej wabiąc
I od stóp obsypując do ramion,
Słońce wprzęgnie, by dokończyć dzieła,
By misternie prześliczny ów nieład,
W szatę nimfy scalić ściegiem złotym.

A kochanka spragnione tęsknoty,
O tiulu ślubnym bezustannie śnią,
Promieniami tkanym i nadzieją,
Że w tej krainie czarów miłosnych,
Zostaną dłużej, niż jedną wiosnę.

I mój sen także się wreszcie spełni,
Bo pragnę ciebie już od jesieni.
I śpieszno mi, gdyż kwiaty jaśminu,
Razem z zapachem rychło przeminą.
Więc cię powiodę, ma Beatrycze,
W rozkoszy i pieszczot tajemnice,
Aby młodzieńcza wiosna i lato,
Wspomnieniem naszą okryły starość.

I uwierz, proszę, w moją przysięgę.
Kochał cię będę nawet, gdy zwiędniesz.

Andrzej Kędzierski, Częstochowa 26.07.2013.

autor

andreas

Napisany: 2013-09-17 Dodano: 2013-09-17 07:04:50

Ten wiersz przeczytano 1255 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie